SUZES' passie voor de Mediterrane.

Ik droom van bezette grote lange tafels en picknickbanken vol staande met eten, lekker eten. Schalen, planken en manden vol met goed ruikende gerechten en iedereen die daar van geniet. Ik droom weg van mediterrane taferelen en dankzij die dagdroom staat er toch ook wel vaker in de week iets op tafel wat allesbehalve Nederlands is.

Ik kan er ontzettend van genieten om ook voor mij alleen een uur lang in een pot Risotto te roeren. Zoveel geduld, zoveel liefde en zo'n verwennerij als resultaat. In onze cateringen staat ook vaak ook deze keuken centraal, het is nou eenmaal wat wij (ons mam ook) het liefste maken en eten. Hoe komt dat toch? Geen idee! Bij ons draait het eten om smaak, maar ook de verbinding en gezelligheid die het teweeg brengt. In de mediterrane landen staat, voor mijn gevoel, eten centraal tijdens de dag. Eten met familie, in plaats van drukte en dingen 'moeten' doen. Ook de smaken die op tafel worden getoverd, zo puur, zo vol en zo echt. Zo simpel, zo krachtig wat een gebakken uitje, knoflook, bleekselderij, wortel wat afgeblust wordt met wijn teweeg kan brengen als smaaksensatie in je mond. Veel koken met restjes en reststromen, niets weggooien. Tijd besteden, voor anderen goed willen zorgen. Veel koken met groenten, kruiden. Het dieet, inclusief alle rijst, wijnen, pasta's, broden en zoetigheden is een van de gezondste diëten in deze wereld. Ik denk dat dat komt doordat pure, verse groenten en kruiden, de hoofdrol speelt in de gerechten. En daarbij ook de afkomst van ingrediënten, deze worden vers gekocht op lokale markten. Het is zo'n groot verschil met de hedendaagse manier van ons eigen Nederlandse doen. Dat vindt ik jammer, maar des te enthousiast proberen wij de smaken, de gerechten en het gevoel, geïnspireerd op deze landen tijdens onze cateringen over te brengen.

We hebben de laatste jaren ook wat inspiratie opgedaan. En wat ik vaak zie: de bevolking is zó trots op hun eigen producten, hun eigen recepturen en gerechten. Ik liep ooit over een foodmarket in Wellington tijdens mij reis in Nieuw-Zeeland. Ik besloot om als toetje wat Baklava te nemen bij een Grieks kraampje. Deze was zo ontzettend lekker en ik kon proeven dat er een bijzonder ingrediënt in zat. Ik vroeg de eigenaren in het kraampje erna, en zei dat er iets in zat wat ik niet thuis kon brengen. De Grieken waren erg verrast dat er iemand hun bijzondere ingrediënt opmerkten, door echt te proeven in plaats van zomaar te eten. Zij werden zo enthousiast dat het gesprek vorderden. Het was hilarisch door al het enthousiasme van beide kanten, maar ook emotioneel. Ze begonnen te vertellen over hun leven, hun reis, wat hen daar bracht en hoeveel ze hun eigen cultuur misten. In de tijd van het gesprek heb ik alles uit de kraam wel 3x mogen proeven. Wat een bijzonder moment.

En zo doe ik dat eigenlijk wel vaker, verbindingen leggen met lokale bevolking, vragen stellen, wat proberen te leren of gewoon een gesprek voeren, interesse tonen. Verbinden door de passie van goed en lekker eten. Smaken opslaan in je hoofd en thuis proberen uit te voeren. Het maken niet alleen mooie herinneringen, maar het maakt ook dat je nog bewuster met meer gevoel en passie gaat koken!

De onderstaande foto is van onze vakantie in Frankrijk 1 jaar geleden. We hadden net wat croissantjes gescoord, waarvoor we een uur in de rij hadden gestaan. Het waren schijnbaar de beste, ik was heel trots dus haha!